CHAPTER 6
Maaga akong nagising kinabukasan. Nakayakap pa ako sa mainit niyang katawan. Ang lapit ng mukha namin sa isa't-isa at hindi ko napigilang titigan ang gwapo niyang mukha.
Ilang taon na ang lumipas pero hindi kumupas ang kaguwapuhan at kakisigan niya. Mas lalo pa siyang naging kaakit-akit sa paningin ko. Mas naging prominent ang facial features niya na nagpadagdag lalo ng karisma niya. Ang mga labi niyang parang laging nag-iimbita na halikan.
I miss everything about him.
I miss everything about us.
Pero lahat ng 'yon ay parte na lamang ng nakaraan. Nakaraan na puno ng pagmamahalan ngunit nabahiran ng kataksilan.
Hindi ko napigilan ang pagtakas ng luha sa mga mata ko. Until now, the pain is still fresh. Parang kahapon lang nangyari. Hanggang ngayon, dala-dala ko pa rin yung sakit. Hindi man nabawasan. Lalo pang nadaragdagan.
Ang makita siyang masaya sa piling ng iba ay patalim na pumapatay sa puso ko. Narealize ko na ang weak ko pala no'n kaya siya bumigay sa tukso ng isang ahas. Mga pagkukulang ko na nahanap niya sa iba. Mga pagkukulang ko na hindi napunan ng pagmamahal.
Bago pa ako humagulgol ng iyak sa harapan niya, minabuti ko ng mag-ayos at lumabas ng kwarto ko. Sa kusina ako dumiretso para maghanda ng almusal namin pareho. Sinangag, bacon, hotdog, at itlog lang ang niluto ko para mabilis ako matapos.
30 minutes have passed at tapos na rin ako sa pagluluto. Kasabay no'n ang pagbaba ni Kiel habang kinukusot-kusot ang mata niya at kinakamot ang nasa loob ng boxers na suot niya. Ang agang kay kalat Elli. Ugh.
"Oh buti naman at gising ka na. Upo ka na diyan. Breakfast is ready."
Tsaka ko nilapag ang coffee namin sa table. Umupo na rin ako sa tabi niya upang umpisahan ang pagkain.
"Mukhang masarap 'to ah. Thank you so much for this."
Echosero. Simpleng prito lang naman kung makabola wagas.
"You're very much welcome. Kain ka na para makapagprepare ka pa sa work mo."
Tsaka na kami nagsimulang lantakan ang niluto ko. Tahimik kaming kumakain nang bigla niyang basagin ang katahimikan.
"Kumusta ka na, Elli?"
Natigilan naman ako sa tanong niya. Biglaan kasi eh.
"Ahm okay naman? Ba't mo naman natanong eh dito ka rin naman natulog. Parang sira 'to."
Nilihis ko ang topic para hindi na siya magtanong pa. Pero ang akala kong titigil na siya, inulit niya ang tanong niya.
"Yung totoo, kumusta ka na? It's been 5 years mula ng magkita tayo. Mula nung iwan mo ko..."
May bahid ng lungkot niyang saad sa'kin. Napatigil naman ako. Nagkunwari akong hindi narinig ang sinabi niya sa huli.
"As I've said, okay naman ako. Hindi ko natuloy ang nursing kasi nagkaroon ng problem sa financial. Then, may nag-sponsor ng studies ko abroad pero business course 'nga lang. I took the opportunity kesa naman masayang pa diba? Doon ko rin nakilala si Arkin kaya nung natapos na ko sa studies, kinuha niya ako sa company niya as marketing manager at vice-head ng top management. Kaya ayun sobrang busy ko pero I still manage to balance my career and social life. Ikaw, musta ka na?"
That was true. Pero hindi ko sinabi lahat. Marami akong pinagdaanan bago ako nakarating sa kung sino at ano ako ngayon.
"Ahm eto, natapos ko ang Architecture at Magna Cum Laude pa 'ko. Then I passed the board exam and dun na nagstart ang career ko. Our firm is performing well naman and you're our biggest client so far kaya sobrang important ng project na 'to for us."
"Oh, good for you. I'm happy that you achieved your dream."
Tsaka ko siya nginitian at pinagpatuloy ang pagkain. Akala ko tapos na siya pero nagulat ako sa sunod niyang tinanong.
"What about us, Elli?"
Napatanga ako sa tinanong niya. I know it's been 5 years at dapat alam ko na ang sasagot ko sa kanya if ever nagkita kami, pero tila nablangko ako. Hindi agad ako nakasagot. Nagkunwari nalang ako hindi nagets ang tanong niya.
"Pardon? What do you mean about us?"
"Stop acting like that, Elli. You know what I mean."
Giit niya. Kita ko sa mga mata niya ang anticipation sa isasagot ko.
"I'm sorry but I don't know what you're talking about. Kumain ka nalang."
Hindi ko nalang pinansin ang tanong niya. Pero hindi siya nagpatalo. Ano bang pinaglalaban mo? 10 inches mo?
"Answer me, Elli. Paano tayo? What about us? Bakit tayo humantong sa ganito? Bakit?"
Pinigilan kong maiyak. Nagkunwari pa rin akong 'di affected kahit gusto-gusto ko na siya sigawan. This is not yet the right time. Buti nalang at patapos na akong kumain kaya may excuse akong mauna ana.
Tsaka ako tumayo para ligpitin ang pinagkainan ko. Aalis na sana ako pero muli na naman akong napatigil sa tanong niya.
"Nakahanap ka ba ng iba? Ayaw mo na ba sa'kin kaya ka umalis? I thought we're okay. Ang saya-saya pa natin nung gabing bago ka umalis. Anong nangyari Elli? Please explain to me. Kasi sa 5 years na wala ka, hindi ako tinantanan ng mga tanong sa isip ko bakit ka umalis ng walang paalam? Why?"
Walang hiya ka talaga, Kiel. Ikaw pa ang may ganang magtanong sa'kin niyan. Hindi mo talaga alam kung bakit ako umalis? Huh? Hanggang ngayon ba mukha pa rin akong tanga pa sa'yo?
I composed myself and acted like I'm not bothered by his questions. Hindi pa ngayon ang tamang panahon para don. Ayokong magmadali. Sinagot ko siya ng hindi ako lumilingon sa kanya.
"Alam mo gutom lang 'yan. Kain ka pa. Pagkatapos mo diyan, iwan mo nalang sa sink yung pinagkainan mo ah. Maligo muna ako."
Tsaka ako dali-daling nagpunta sa sink at nilapag ang mga pinagkainan ko. Dumiretso na'ko sa banyo at agad sinarado ang pinto. Napasandal ako sa likod nito at ang kanina ko pang pinipigilan na mga luha ay nag-unahan sa paglabas.
Buti nalang at nakayanan kong hindi bumigay sa harap niya. Hindi pa ako handang pag-usapan ang kung anong meron kami. Hindi pa ito ang tamang oras.
Nandito ako ngayon sa table ko at kasalukuyang nagrereview ng mga marketing plan ng team ko. After that scene, naging normal ulit ang conversation namin ni Kiel at siya na ang naghatid sa'kin dito. Nandito ako ngayon sa table ko at kasalukuyang nagrereview ng mga marketing plan ng team ko. Sa sobrang busy ko sa mga binabasa ko, hindi ko namalayang lunch time na pala.
Aalis na sana ako papuntang canteen pero may biglang tumawag sa phone ko. Pagtingin ko, napairap nalang ako nang mapagtanto ko kung sino. Si Andrea. Ugh. Ano na naman kayang kailangan ng gagang ito? Sinagot ko nalang.
"Oh hello Andrea? Napatawag ka? Wala si Arkin dito ngayon eh may business trip siya and next week pa ang balik niya."
Inunahan ko na siya kasi alam ko naman ang sadya ng tawag niya.
Napairap ako sa kaartehan niya. Ang conyo pa. Ugh kairita.
"Me? What do you need from me?"
Hindi na ako nakasabat sa daldal niya. Ang demanding ng gaga.
Wala na akong nagawa kundi sumunod don dahil nakakahiya naman sa daddy niya. Kung siya lang nandon, basic lang indianin eh. Ugh. Kahit kelan talaga. Bumaba na ako papuntang parking lot. Gamit ko ang isang kotse ni Arkin. Nasa talyer pa kasi ang kotseng binutasan ko eh.
Nakareceive naman ako ng text galing kay Andrea containing the location of the resto. Agad naman akong pumasok sa kotse at pinaandar na 'yon.
After 5 minutes of driving, nakarating na rin ako sa resto kung nasa'n sila. Malapit lang din kasi sa workplace ko kaya agad akong nakarating dito. Agad naman akong pumask at sinalubong ng staff nila dito.
"Any reservation po, Sir?"
"For Ms. Andrea Montenegro."
Agad naman siyang tumalima at guinide ako papunta sa reserved table. Si Andrea lang ang nadatnan ko don. Agad namang umalis ang staff at bumati ng plastik kay Andrea.
"Hi, sis. Thanks for inviting me. Wait, akala ko bang kasama natin daddy mo? Where is he?""Oh hi sis. Yeah andito siya kanina pero nagpunta lang ng comfort room. Oh ayan na pala siya."
Agad akong lumingon sa likod ko at muntik ng malaglag ang panty ko sa Adonis na nasa harap ko ngayon. Palapit pa lang siya amoy ko na ang manly scent niya. Kamukha niya si Christian Hogue na super crush ko. Actually, I know him. Hindi ko lang sure if natatandaan pa niya 'ko.
Nagkatitigan pa kami ng slight bago sirain ni Andrea ang moment namin.
"Dad buti nakabalik ka na. Siya 'nga pala yung yung sinasabi ko sa inyong friend ko na friend din ni Arkin. Dad, this is Elli. Elli, meet my dad. Roman Montenegro."
Omg! Tatay niya 'to? I can't believe this. Ang expect ko mas matanda ng konti tignan. Ghad. Ang gwapo niya. No, correction. Ang perfect niya. Ang swerte ng nanay ng gagang ito.
Nagkatitigan ulit kami at alam kong natatandaan pa niya 'ko. Bakit hindi? Sinong makakalimot sa isang gaya ko. No one. Nilahad ko ang kanang kamay ko at malugod naman niya itong tinanggap. Iba ang hagod ng magaspang niyang kamay. Parang ayaw na niya akong bitawan sa hawak niyang may malisya.
"It's nice to meet you, Sir. I'm Elli Madrigal, your daughter's friend."
Muntik pa akong masuka sa "friend". But I still managed to show him my seductive smile. I saw lust in his eyes. Parang gusto na niya akong sunggaban kung wala lang ang anak niya.
"Nice to meet you too. Drop that Sir, you can call me Tito or better yet, Daddy."
Bumitaw na ako sa kamayan session namin at umupo na. Kung hindi ko pa puputulin ang inside-intimate moment namin, baka hindi na siya bumitaw sa'kin. Ganon kasi ako nakaka-addict.
Naupo na kami sa round table at magkaharapan ang magtatay at ako ay pumagitna sa kanila. Andrea on my right side, while Daddy Roman on my other side. Pasimple pa niya akong kinindatan. Ang harot ng gago. Mamaya ka sa'kin.
Nagsimula ng iserve ang food namin at agad na kaming kumain. We talked about a lot of things while we enjoy our meal. Napakasweet nilang tignan. Si Andrea lang halos ang madaldal habang ako pailalim kung manaklaw. Hinihimas ko ang hita ni Daddy Roman at ang galing niyang magpanggap na hindi nahihirapan huminga kahit bukol na bukol na ang harapan niya. Hinuli niya ang kamay ko at dinala niya harap niya. Ang laki, pucha! Ang init din. I missed this. Don't worry, I'll meet you later. Nagpatuloy lang ang paghimas ko sakanya while we're eating.
Natapos ang lunch namin na busog na busog kami. Especially me. Hindi lang tiyan ang busog. If you know what I mean. Ang perfect timing talaga at binibigyan talaga kami ng pagkakataon ni Daddy para magsolo.
"Dad. I need to go. May sudden trip kami ng friends ko sa Tagaytay. Elli, can I use the car of Arkin? Malaki kasi 'yon kaya kasya kami ng friends ko. Dad, ikaw na bahala maghatid kay Elli ah. Elli kay Dad ka na sumabay ah. Bye!"
Wala na akong nagawa nang umalis siya. Nagtinginan pa kami ni Ramon at sabay ngumisi. Sabay na kaming lumabas at sumakay sa kotse niya. Tinawagan ko muna si Ma'am David at kunwareng may emergency ako at nagrequest ng half-day. Agad naman siyang pumayag. Tumingin naman ako sa taong kasama ko ngayon.
"I miss you, baby. It's been months since we've meet. Susulitin natin ang buong maghapon at magdamag.''
No comments:
Post a Comment